Grierki strategiczne w dobrym wydaniu
Jednakże najsłabszym punktem tej i tak mizernej pozycji jest kategoria zagadek, który jest standardowo żenujący. Pół biedy, gdyby były one zbyt łatwe lub morderczo gry strategiczne trudne, jednakowoż one są zwyczajnie drobne i irracjonalne. Chyba, że dla kogoś pozbawienie życia strzałem z pistoletu niewinnej sarny jest łącznie logicznym sposobem na zdobycie okularów (okulary owszem są potrzebne żeby wpisać do lasu). Kawałek potem jest piwniczka, zbyt ciemna iżby do niej wejść, w takim przypadku musimy oblać ją wiadrem wody, w konsekwencji uwidocznić pole siłowe broniące naniesienia, zrobić mu zdjęcie aparatem fotograficznym jak i również zanieść je gry strategiczne Duchowi Rzeki, by ten odtąd dał nam odpowiednią preparat, po wypiciu której zasięg siłowe przestanie być dla osób problemem. "To przecież rudymentarne, kosztowny Watsonie" - chciałoby się oznajmić z ironią i gorzko zapłakać. Tym bardziej, że nie upoważniają to jakieś ekstremalne przykłady przecież miarodajna próbka tego, czego się po Alfabecie Śmierci możemy spodziewać.Muzyka to zbyt dużo powiedziane - mamy tu tak naprawdę jeden moduł złożony spośród kilku dźwięków. Na początku jest znośny i nawet zachęca pewnego rodzaju nastrój grozy, acz po kwadransie gry takie "rzępolenie" zna przepiłować blat biurka. Autorzy przewidzieli najwyraźniej zgubne skutki efektów swej muzycznej twórczości, bowiem muzykę można pomyślnie (i bez żalu) zrealizować.
